Droga formacyjna Ruchu Światło-Życie
Ojciec Święty, kiedy przybył do Wadowic, do chrzcielnicy, powiedział: Tu się wszystko zaczęło. Życie wiary, kapłaństwo – cały proces zaczął się przy chrzcielnicy. Podobnie w naszym życiu moment przyjęcia sakramentu chrztu rozpoczął w nas proces rozwoju życia duchowego. Na tę drogę wprowadzali nas różni ludzie, najczęściej jednak rodzice, rodzice chrzestni – ich najczęściej, czasem nieświadomie, naśladujemy. Nie jest to moment jednorazowy, ale początek pewnego procesu. W którymś momencie sami przejmujemy odpowiedzialność za swoją formację.
Tertulian powiedział, że nie rodzimy się chrześcijanami, ale się nimi stajemy. Jest to proces, który się w nas dokonuje. Pan Bóg nie uczynił nas na siłę chrześcijanami. Rodzice przynieśli nas do chrztu, natomiast do nas należy wysiłek stania się chrześcijaninem. Ziarno otrzymane w sakramencie chrztu rozwija się na tyle, na ile je pielęgnujemy. Formacja dorosłych była czymś oczywistym w pierwszych wiekach Kościoła, natomiast przez następne stulecia mówiło się o niej stosunkowo niewiele. Początkowo obowiązek odpowiedzialności za formację dojrzałych chrześcijan spoczywał na wspólnocie, później przeszedł on na rodzinę. W sytuacji, kiedy rodzina się stopniowo z tego obowiązku wycofuje w związku z rozwojem szkolnictwa, dochodzi do zaniedbywania procesu formacji.
W 40 lat po Soborze Watykańskim II wciąż jeszcze bardzo delikatnie mówi się o formacji świeckich. A formacja jest niezbędna po to, by wzrastać w życiu duchowym, by móc osiągnąć duchową dojrzałość. Człowiek dojrzały umie przyjąć swoją grzeszność: będzie się zmagał ze swoją słabością i będzie umiał z niej powstać ze świadomością, że wciąż jest w drodze do świętości. Będzie uczył się postawy zaufania Bogu, podstawą bowiem wszelkiego grzechu jest brak zaufania Panu Bogu.
Celem formacji jest osiągnięcie duchowej dojrzałości i doskonalenie miłości. Miarą naszej miłości jest Chrystus. Miarą dojrzałości człowieka jest miłość na Jego miarę, aż do oddania życia. Metodą jest zasada Światło-Życie – wcielanie Słowa Bożego w życie, przeżywanie swojego zwyczajnego życia w sposób nadzwyczajny. Metoda Światło-Życie zakłada otwarcie się na światło Słowa Bożego, nauczanie Kościoła, rekolekcje, życie sakramentalne, modlitwę liturgiczną, ascezę życia.
Dążenie do świętości zakłada dwa kierunki: rozwój relacji do Boga i relacji do drugiego człowieka. Tych relacji nie można rozdzielić, bo wtedy nie będzie to dążenie do świętości. Złączenie z Jezusem sprawia, że to, co wykonujemy, może być albo naszym dążeniem do świętości, albo rozmijaniem się z nim. Jeśli nasze codzienne obowiązki chcemy wykonywać coraz lepiej ze względu na Chrystusa, to jest to droga uświęcenia.
Formacja ma nas pobudzać do wysiłku kształtowania w sobie określonych postaw i proponuje środki dostosowane do powołania. Pozwalają one harmonijnie dążyć do świętości, tak, aby rozwijała się relacja do Boga i do drugiego człowieka. Często nas one kosztują i właśnie dlatego przynoszą efekty. Z drugiej strony podlegamy pewnym etapom formacji, związanym z etapami rozwoju naszego życia duchowego. Te kolejne etapy to: ewangelizacja, katechumenat, mystagogia. Każdy z nich ma swój cel i nie pojawiają się one w naszym życiu jednorazowo. Pierwsza ewangelizacja wciąż powinna być pogłębiana. Nic się nie dokonuje raz do końca życia. Każde rekolekcje na nowo wprowadzają mnie w ewangelizację, w oddanie życia Jezusowi. Na każdych rekolekcjach powinniśmy stawiać sobie pytanie: W czym jeszcze Jezus chce być obecny w moim życiu?
Podobnie etap deuterokatechumenatu zaczyna się w bardzo wyraźnym momencie i trwa aż do końca życia. Jego celem jest wprowadzenie w szkołę uczniów Chrystusa: uczenie się od Jezusa. Elementami katechumenatu jest Słowo Boże, Liturgia, sakramenty, przemiana życia, wspólnota, miłość agape. Przyjmuję Jezusa jako Pana i Zbawiciela i uczę się, jak żyć Jego Słowem, jak przemieniać swoje życie, uczę się żyć we wspólnocie.
Trzeci etap to mistagogia: urzeczywistnianie tego, co odkryliśmy w czasie katechumenatu odnośnie powołania i wspólnoty, w której żyjemy: małej grupy, rodziny, kręgu, całego Ruchu. We wspólnocie uczę się służyć i postawy: służę, więc jestem. Dopiero wtedy jestem członkiem wspólnoty, jeśli chcę służyć innym. Podjęcie posługi bynajmniej nie zwalnia nas z odpowiedzialności za własną formację, wręcz przeciwnie.
tekst został oparty na fragmencie konferencji Eli Kozyry z ORDR I stopnia w 2006 roku
Oaza Dzieci Bożych
Rozpoczyna się w klasie trzeciej (po I Komunii) i jest związana formacją liturgiczną chlopców i dziewcząt.
Materiały pomocnicze do formacji służby liturgicznej: Ceremoniał posług liturgicznych, Kraków 1987
Oaza Nowej Drogi (OND)
Formacja gimnazjalistów dostosowana jest do wieku, tzn. oazę dobiera się do wieku uczestnika. Jeśli ktoś realizuje formację w Dzieciach Bożych to może ją kontynuować aż do zakończenia i potem przechodzi się na odpowiedni stopień OND od wieku.
Przebieg:
- po 6 klasie szkoły podstawowej – Oaza Nowej Drogi 1°,
- 1 gimnazjum – Ewangeliczne Rewizje Życia po OND 1° (praca w ciągu roku),
- po 1 gimnazjum – Oaza Nowej Drogi 2°,
- 2 gimnazjum – Ewangeliczne Rewizje Życia po OND 2° (praca w ciągu roku),
- po 2 gimnazjum – Oaza Nowej Drogi 3°,
- 3 gimnazjum – Ewangeliczne Rewizje Życia po OND 3° (praca w ciągu roku)
Dla uczestników Oazy Nowej Drogi 3° organizowana jest Oaza Ewangelizacyjna (we ferie zimowe, 5 dni).
Oaza Nowego Życia (ONŻ) – inaczej zwane Oaza Żywego Kościoła (OŻK)
Etap formacji – Ewangelizacja (dla tych, którzy nie uczestniczyli w Oazie Ewangelizacyjnej po OND 3°)
- w czasie Wielkiego Postu;
1. Formacja po ewangelizacji:
- 4 spotkania z Ewangelią wg św. Łukasza;
- 8 spotkań poewangelizacyjnych;
KAŻDY UCZESTNIK OAZY, NA KAŻDYM ETAPIE POWINIEN POSIADAĆ I KORZYSTAĆ Z NOTATNIKÓW!2. Oaza Nowego Życia 1° (rekolekcje wakacyjne)
Młodzieży po III klasie gimnazjum oraz po ewangelizacji proponujemy 15 dniowe rekolekcje letnie ONŻ 1°.
Na rekolekcje te można zaprosić osoby starsze po pewnym zaadaptowaniu, czyli przygotowaniu uczestnika do rekolekcji poprzez przepracowanie odpowiednich treści oraz wyjaśnieniu i przybliżeniu specyfiki oaz rekolekcyjnych, jak również drogi formacji w Ruchu Ś.-Ż.Animator musi pisemnie potwierdzić, że uczestnik został właściwie przygotowany do udziału w ONŻ 1°.
3. Formacja po ONŻ 1°:
Osoby, które przeżyły rekolekcje letnie ONŻ 1° (będące, co najmniej w klasie 1 szkoły ponadgimnazjalnej) i które podjęły decyzję przystąpienia do deuterokatechumenatu są formowane w następujący sposób:
- od wakacji do Adwentu: Droga Nowego Życia – 11 rozmów ewangelicznych;
- od Adwentu: Dziesięć kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej (jeden drogowskaz to dwa spotkania + celebracja kroku)
Formacja młodzieżowa podstawowa oparta jest na katechumenacie i dostosowana do przeżytych stopni (np. nie można pojechać na II°, gdy nie przeżyło się I° oraz nie było pełnej formacji w ciągu roku).4. Oaza Nowego Życia 2° (rekolekcje wakacyjne)
5. Formacja po ONŻ 2°:
- od wakacji do Adwentu: Wprowadzenie w Biblię. 11 kręgów biblijnych.;
- od Adwentu do wakacji: Kręgi liturgiczno-biblijne. (odpowiedni krąg do danego roku);
- ferie zimowe: Kurs Oazowy Dla Animatorów;
- Wielki Post: Zawieram z Wami przymierze.
- Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej.
6. Oaza Nowego Życia 3° (rekolekcje wakacyjne)
7. Formacja po ONŻ 3°:
- od wakacji do Adwentu: Droga do wspólnoty – 11 tematów dla pogłębienia eklezjologicznego.;
- od Adwentu: Szkoła Chrystusa – spotkania ewangeliczne.;
- Seminarium Odnowy Wiary (inna nazwa: Seminarium Odnowy w Duchu Świętym);
Po przeżyciu formacji podstawowej zapraszamy do podjęcia diakonii we wspólnocie Kościoła. Całościową wizję Ruchu Światło-Życie może dać Oaza Rekolekcyjna Diakonii (ORD). Na te intensywne rekolekcje zapraszamy tych, którzy mają już jakieś doświadczenie rekolekcji letnich oraz życia wspólnotowego.