Rejonowy Dzień Wspólnoty rejonu Wrocław-Krzyki, w dniu 8 grudnia 2024 roku, przeżywaliśmy w parafii p.w. św. Franciszka z Asyżu. Hasłem Adwentowego Rejonowego Dnia Wspólnoty było: Misja Rodzina.

W części Statio poznawaliśmy bliżej kaplicę Centralnego Domu Rekolekcyjnego pod wezwaniem Św. Rodziny w Krościenku, poświęconą 3.05.2024. W kaplicy znajduje się ikona Św. Rodziny napisana na wzór ikony ruchu Equipes Notre Dame. Wyraża ona misterium pary małżeńskiej. Dłonie Św. Rodziny zbliżają się do siebie, lecz nie dotykając, co wyrażać ma dążenie do pełni miłości. Ubiór Pana Jezusa jest ubiorem sługi, co stanowi zachętę byśmy w małżeństwie i rodzinie służyli sobie nawzajem.

Tabernakulum w kaplicy nawiązuje swym kształtem do namiotu spotkania, wewnątrz kaplicy znajdują się relikwie bliskich rodzinie świętych – świętego Jana Pawła II, świętych Zelii i Ludwika Martin oraz błogosławionej Rodziny Ulmów.

Podczas Namiotu Spotkania rozważaliśmy Hymn do miłości (1 Kor 13, 1-13).

W swojej kontemplacji mogliśmy zadać sobie ważne pytania:

Miłość należy do słów najczęściej używanych, a także nadużywanych (papież Benedykt). Czym jest dla Ciebie miłość? Jak ją wyrażasz najbliższym?

Przeczytaj powoli tekst. Zatrzymaj się przy poszczególnych określeniach miłości. Staraj się odnieść je do konkretnych sytuacji w twoim życiu, szczególnie wobec najbliższych. Które z nich są dla Ciebie szczególne ważne? O które najbardziej chcesz prosić?

Dziękuj za miłość, którą otrzymujesz – od Boga i od ludzi. Proś o umiejętność jej przyjmowania i okazywania.

W trakcie konferencji na temat: Misja w Rodzinie i dla Rodziny usłyszeliśmy słowo skierowane do nas przez Księdza Adama Skalniaka. Najważniejsze kwestie i pytania, jaki wybrzmiały w trakcie spotkania to:

Spotykamy się w wyjątkowym dniu, ponieważ właśnie 8. grudnia przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i jednocześnie obchodzimy święto patronalne Ruchu Światło-Życie.

Czym jest dla nas tajemnica małżeństwa? Czy nie spowszedniała nam? Wymaga czułości i odwagi. To dar dany i zadany jak mówił św. Jan Paweł II.

Ważne są dwa akcenty, z jednej strony małżeństwo, a na nim zbudowana jest rodzina. Rozwój życia duchowego powinien wyglądać tak, że małżeństwo dzieli się swoją miłością i powstaje rodzina – domowy kościół.

Kiedy Izraelici cierpieli na pustyni, Mojżesz wziął laskę i uderzył o skałę, a `wypłynęła woda. Tą Skałą, z której możemy czerpać wodę życia jest Chrystus. To małżonkowie udzielają sobie sakramentu małżeństwa w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, aby odblask życia rozpraszał mrok, który w małżeństwie się pojawi.

Sam Franciszek Blachnicki bardzo dużo uwagi poświęcał rodzinie. Najpierw formacją oazową objął ministrantów, ale zaraz później objął nią małżeństwa i całe rodziny. Naszym celem jest wychowanie dzieci tak, aby same chciały iść za Panem Bogiem. I nie jest to najistotniejsze, czy wybiorą w przyszłości Domowy Kościół czy inną wspólnotę, ale właśnie wybór drogi z Bogiem.

Na zakończenie Ksiądz zwrócił uwagę na to, że nadchodzące święta mogą być trudnym czasem w niektórych domach. Ksiądz Adam życzył nam, aby nadchodzące święta, pomimo wszystko, były przeżyte w radosnej atmosferze, tak aby nawet jeśli będą wśród nas osoby zagubione, szukające Pana Boga, czuły się z nami dobrze, bezpiecznie i, że są przez nas kochane.

Kolejnym punktem programu było spotkanie w grupach.

Pozdrawiają was Kościoły Azji. Pozdrawiają was serdecznie w Panu Akwila i Pryscylla razem ze zbierającym się w ich domu Kościołem. (1 Kor 16, 19)

Pismo Święte mówi o „Kościele, który zbiera się w domu”. Co to znaczy, że rodzina jest domowym Kościołem albo inaczej mówiąc eklezjolą (małym Kościołem)? Czy w twoim przekonaniu rodzina, w której jesteś, jest domowym Kościołem?

Gdy się was zapytają dzieci: cóż to za święty zwyczaj? – tak im odpowiecie: „To jest ofiara Paschy na cześć Pana, który w Egipcie ominął domy Izraelitów. Poraził Egipcjan, a domy nasze ocalił”». (Wj 12, 26-27)

Co jest dla ciebie najcenniejsze w przeżywaniu wiary w twojej rodzinie? Co się najbardziej sprawdza? Czego Ci brakuje?

Papież Franciszek napisał: „Rodzina Jezusa, pełna łaski i mądrości, nie była postrzegana jako rodzina „dziwna”, jako dom obcy i daleki od ludu. […] Jednak czasami zdarza się, że niektóre rodziny chrześcijańskie, z powodu używanego języka, swojego sposobu mówienia o różnych rzeczach, z powodu swego stylu traktowania, z powodu ciągłego powtarzania dwóch lub trzech kwestii, są postrzegane jako odległe, jako odseparowane od społeczeństwa, a nawet ich krewni czują się przez nich pogardzani i osądzani” (Amoris Laetitia 182).

Czy widzimy tu jakieś zagrożenia, które mogą nas dotyczyć? Czy jest coś, co ci przeszkadza w przeżywaniu wiary w Twojej rodzinie?

Do czasu przygotowania do Eucharystii dziećmi opiekowała się wspaniała Diakonia Wychowawcza. Dzieci miały w tym czasie swoją formację, a do dyspozycji m.in. roboklocki czy drewniane klocki. Dzieci mogły też wykonać własnoręcznie ozdoby świąteczne.

W trakcie Eucharystii homilię wygłosił Ksiądz Adam Skalniak. Powiedział m.in. o tym, że Maryja jest pierwszym zwycięstwem nad grzechem. Odpowiedziała pozytywnie na wezwanie Pana Boga. Podobnie Jan Chrzciciel wzywał do nawrócenia, bo również odpowiedział wcześniej na wezwanie Boga.

Przy Maryi stanął Anioł i wezwał Ją do bycia Matką Jezusa – Tego, Który dopełnił dzieło odkupienia. Zwiastowanie NMP pokazuje Jej więź ze światem, ale przede wszystkim z Panem Bogiem. Maryja przyjęła z radością tajemnicę i przekazała ją dalej. Święta Rodzina – miłość Maryi i Józefa stała się schronieniam dla Słowa Bożego. I to jest nasza inspiracja, aby odnowić w sobie charyzmat życia rodzinnego, małżeńskiego, aby w naszym domu Jezus miał schronienie i mógł się rozwijać. Do tego potrzebne jest wewnętrzne przemienienie.

Dzisiejszy człowiek przypomina pustą szklankę, z której coś cennego się wylało. Wokół jest mokro, a człowiek cierpi pragnienie. Trzeba iść do źródła i na nowo napełnić tę szklankę. Dopełnienie tego dzieła zaczyna się na Chrzcie Świętym.

Rejonowy Dzień Wspólnoty zakończył się radosną Agapą, podczas której można było porozmawiać przy pysznym poczęstunku w gronie zaprzyjaźnionych uczestników. Na początku agapy Bożena Cedzyńska z Kręgu św, Jakuba z Jagodna podziękowała za wszelką pomoc podczas akcji adwentowej, dzięki której mogliśmy jako wspólnota wesprzeć dzieci pod opieką fundacji Formuła Dobra.