Zapraszamy do przeczytania recenzji książki czcigodnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego „Oto Pan przybywa”. Homilie do czytań liturgicznych na dni Adwentu (17-24 grudnia) i okresu Narodzenia Pańskiego.

W świadomości wiernych, zwłaszcza w naszym Kościele katolickim, Jezus istnieje bardziej jako to Dziecię narodzone w grocie betlejemskiej, niż Jezus, który jest Chrystusem. Ale czy chodzi głównie o to, że rodzi się wśród nas dziecię Jezus, co do którego wierzymy, że jest Bogiem przychodzącym do nas?

Nie można koncentrować swojej wiary jedynie wokół dziecięcia Jezus. Czasami mamy taki infantylny obraz tego Dziecięcia, które zstępuje z nieba po drabinie po schodach, aby spocząć na sianku w żłóbku betlejemskim. Oczywiście, i w tym wyraża się nasza wiara, nasze zafascynowanie miłością Boga względem ludzi. Ale Pismo Święte wskazuje na inną, gigantyczną perspektywę dziejów ludzkości i w tę perspektywę historii zbawienia jest jak gdyby wbudowane to właśnie wydarzenie, które dokonało się w Betlejem. To wydarzenie jest punktem centralnym dziejów ludzkości i cała historia jest przez nieomylną Opatrzność Bożą skierowana właśnie ku niemu.

Franciszek Blachnicki. Oto Pan przybywa . 2014, fragment homilii z 17 grudnia

„Oto Pan przybywa” to kolejna propozycja lektury na czas Adwentu, tym razem na jego drugą część, ponieważ niniejsza publikacja zawiera zbiór homilii ks. Franciszka Blachnickiego do czytań z liturgii słowa drugiej części Adwentu, rozpoczynającej się 17 grudnia i do czytań okresu Narodzenia Pańskiego. Pochodzą one z różnych lat; najwcześniejsze są z roku 1979, a najstarsze z 1986. Część z nich była skierowana do członkiń stałej diakonii Ruchu Światło-Życie, obecnie Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, inne – do członków Ruchu. W Dodatku, zmieszczonym na końcu książki, znajdują się dwie konferencje ks. Blachnickiego. Pierwsza to „Rozważanie adwentowo-bożonarodzeniowe”, pochodzi z 4 grudnia 1985 roku, druga – „Światło w życiu wewnętrznym” – z 21 grudnia tego samego roku.

Na początku książki znajduje się fragment wystąpienia ks. Wojciecha Danielskiego zatytułowany „Układ czytań liturgicznych okresu Adwentu i Narodzenia Pańskiego”. Ten tytuł pochodzi od redakcji, a jest to tekst spisany z taśmy magnetofonowej, nieautoryzowany, wygłoszony podczas Sympozjum Liturgicznego Instytutu Teologii Pastoralnej KUL odbywającego się w Krościenku w 1970 roku, niedługo po ogłoszeniu przez Kongregację do spraw Kultu Bożego „Ordo lectionum Missae” (25 maja 1969 roku), który przedstawia nowy układ czytań mszalnych, obowiązujący w Kościele do dziś. Ostatni tekst: „Adwentowa ewangelizacja w rodzinie”, został przedrukowany z 11 numeru Listu do wspólnot rodzinnych „Domowy Kościół”, który ukazał się w 1977 roku (artykuł nie został tam podpisany żadnym nazwiskiem).

Myślą przewodnią „Rozważania adwentowo-bożonarodzeniowego” są fragmenty Pisma Świętego (Kol 3, 12-15 oraz Flp 4,5), które wyrażają ducha, jaki powinien panować we wspólnotach chrześcijańskich. Wyrażają one to, co powinno być istotą chrześcijańskiej postawy, chrześcijańskiej miłości i dojrzałości. Ks. Blachnicki prowadzi szersze rozważania dotyczące postawy, która powinna cechować chrześcijan wobec innych ludzi, a która w Liście do Filipian jest nazwana jest „wyrozumiałą łagodnością” (Flp 4, 5). Wyjaśnia także na czym polega różnica pomiędzy postawą wyrozumiałości a postawą pobłażliwości, ponieważ często myli się znaczenia tych dwóch słów i postaw. Zastanawia się jak pogodzić dążenie do sprawiedliwości, do poszanowania słowa Bożego oraz prawa Bożego z wymaganiem łagodności, wyrozumiałości i cierpliwości. Podsumowując podkreśla, iż zasada nieosądzania, ale „znoszenia siebie z wyrozumiałą łagodnością” powinna obowiązywać wszystkich i w każdej sytuacji.

Ostatni tekst „Adwentowa ewangelizacja w rodzinie” może stać się inspiracją do przeżycia czasu Adwentu jako czasu ewangelizacji. Jak pisze autorka artykułu (podkreślenie własne):

Adwent może być przeżyty jako okres szczególnego wezwania do osobistego przyjęcia Chrystusa jako Zbawiciela i Pana lub do odnowienia osobistego stosunku wiary do ciągle na nowo przychodzącego Chrystusa. Ponieważ wezwanie do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Zbawiciela i Pana jest istotnym momentem ewangelizacji, można powiedzieć, że Adwent jest szczególnym czasem ewangelizacji.

Następnie zachęca ona małżeństwa będące członkami Ruchu do postawienia sobie pytania: czy nasza rodzina jest już naprawdę na drodze do stania się żywą wspólnotą, czy ma ona już za sobą fundamentalny etap ewangelizacji? Jeśli na postawione pytanie nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi twierdzącej, poleca przeprowadzenie ewangelizacji i podaje wskazówki co do jej przygotowania i przebiegu domowych wieczorów ewangelizacyjnych.

Polecam tę lekturę wszystkim, którzy pragną zgłębiać Słowo Boże zarówno przez czas Adwentu, jak i w okresie Narodzenia Pańskiego w duchowej łączności z sługą Bożym ojcem Franciszkiem.

Niech słowa ks. Blachnickiego z „Rozważania adwentowo-bożonarodzeniowego” staną się dla Was, Drodzy Czytelnicy zachętą do wniknięcia głębiej w ducha Adwentu i pięknego, owocnego przeżywania czasu świąt:

starajmy się w tym czasie Adwentu i Bożego Narodzenia wchłaniać w siebie tę atmosferę, która ogarnia nas poprzez Słowo Boże do nas skierowane, poprzez postacie, które stają przed nami, a zwłaszcza poprzez akt uniżenia się Boga który przychodzi do nas jako Dziecię, przychodzi w słabości, przychodzi jako Baranek Boży. Starajmy się o to, aby ten duch i ta atmosfera ogarnęły nas, abyśmy sobie wzajemnie pomagali w przyjmowaniu Boga pokoju i budowali pośród siebie pokój Chrystusowy, w Jego Duchu.

Agata Woźniczek
diecezjalna diakonia słowa