W małych grupkach rozważaliśmy temat Życia w Świetle dogłębniej, sami musieliśmy się zastanowić skąd to światło odnaleźć, w jaki sposób w Nim żyć i do czego życie w świetle prowadzi… U nas (w grupce) odkrywaliśmy, że wiara rodzi się z czytania (Namiot Spotkania) a życie w świetle z oddania swojego życia Panu Jezusowi, w każdym obszarze, bo gdy wstępuje grzech, osłabia światło, pochłania je, bo ciemność i światło nie mogą egzystować razem. Szukaliśmy też światła w byciu we wspólnocie, przez zachwyt blasku światłem Pana Jezusa u naszych braci i sióstr w wierze, obserwując ich świadectwo życia… O świetle odnajdywanym w naszych kręgach i rozniecania światła Chrystusa na wspólnym dzieleniu się życiem, wspólnej modlitwie, wspólnym dzieleniu się naszymi zobowiązaniami czy prowadzoną w kręgu formacją. Światło też odnajdywaliśmy w głoszeniu Dobrej Nowiny, kiedy przychodzi Duch Święty i przemienia serce tym którym głosimy i nam samym (np. ALFA, EWANGELIZACJA ULICZNA)! Kiedy potem zaczynamy trwać razem w Kościele i zewangelizowanych zaczynamy spotykać na przykład na Eucharystii, kiedy to światło w nich się rozpala a my możemy być tego świadkami i towarzyszami… Moja żona odnajduje światło w wystawionym Najświętszym Sakramencie, w ciszy i kiedy chce zagadywać i coś robić, modlić się a Pan Jezus ucisza jej emocje i prosi by tylko była, słuchała i w Nim i Jego miłości się zanurzała… Byli też tacy pośród nas, którzy odnajdują światło w rodzinnej modlitwie, gdzie 2 lub 3 spotyka się w Moje imię to Ja Jestem, Pan jest bowiem Światłością Świata… Kiedy u dzieci budzi się prawdziwa wiara i mówią o Panu Bogu z dziecięcą szczerością i radością to rodzina żyje w świetle…